به گزارش روابط عمومی پویش #همچو_فرزندم به نقل از کانال “معلم یادگیرنده مادام العمر”
دکتر محمدعلی فیاض‌بخش می گوید:از اواسط دهه‌ی شصت، سنّت نیکوی فعالیت‌های تابستانی برای دانش‌آموزان پا گرفت و مدارس بسته به سطح کیفیتِ خود، برنامه‌هایی را برای شاگردان خود به اجرا درآوردند و حتی مساجد و نهادهای مذهبی محلّات وارد این وادی شدند. بگذریم که برخی مدارسِ عمدتاً مذهبی، از پیش از انقلاب، اردوهای تابستانی پیشرفته و مفیدی را برای دانش‌آموزانشان داشتند.
صرف نظر از محتواهایی که بنا به عقاید یا سلایق بانیان ارائه می‌شد، نفس مشغول داشتن کودکان و نوجوانان در زمان فراغت موقت از تحصیل و بیکاری طولانی تابستانی، امری سنجیده، ضروری و قابل تمجید بود و هست.
به‌مرور در رقابت‌های مدارس غیردولتی، فعالیت‌های تابستانه بیشتر رنگ درس و تحصیل گرفت و عملاً سال تحصیلی از مهرماه به تیرماه جلو کشیده شد و البته هر مدرسه‌ای بنا به امکانات خود، تنوعاتی کم‌وبیش را در تابستان‌ها به کار افزودند؛ تاجایی‌که موتا سیونِ سلول‌های بیش‌فعالیِ مدارس غیردولتی تا اردوهای خارج از کشور نیز متاستاز کرد و یک کسب پردرآمد همراه با نامِ پررونق به ادا و اطوارِ برندینگ این مدارس افزوده شد.
مدارسی که بی‌ادعا و اطوار، سال‌ها تابستان‌های بچه‌ها را با ورزش و هنر و کاردستی و حلقه‌های ذوق و شوقِ تفریح و تفتّنِ معقول و متعارف پر می‌کردند، بعضاً فعالیت‌های موسوم به جهادی را در گوشه‌وکنار محروم کشور با حضور شاگردانشان کلید زدند؛ این در حالی بوده و هست که مدارسِ جهش‌یافته‌ی موتاسیونی، تورهای تابستانه‌ی اروپایی و آسیایی را در برنامه‌های کاری خود قرار دادند؛ گوارای وجودشان و برندِ ادامه‌ی حضورشان! …اما بدانیم:
کودک و نوجوان در روزهای بلند و گرم تابستان نیازمند است به:
▪️برخورداری از باشگاه‌ها و زمین‌های ورزشیِ محلّی، لااقل هم‌پای وجود هر مسجد و حسینیه‌ای که تقریبا در هر محله‌ای هست و بیشتر اوقات، درشان بسته‌است؛
▪️اجازه‌ی بازی و شادی در پارک‌هایی پاک و ایمن از خطرات و ناهنجاری‌هایی که بعضاً شکننده‌تر و مصیبت زا تر(!) از شل حجابی‌اند؛
▪️فراهم سازی مهارت‌آ موزی‌های فنی و حرفه‌ای و تمرین‌های شغلی با همت و قیادت شوراهای محلات؛
▪️همراهی والدین در تفریحات و حلقه‌های دوستانِ فرزندان؛
▪️پیک نیک‌ها و سفرهای کوتاه و تورهای کم خرج با میان داری مدارس؛
▪️بازتر کردن درهای مساجد و نهادهای مذهبی و خدماتی به روی اقشار مختلف نوجوان، به دور از ایدئولوژی‌زدگی‌های مرسوم که فقط به جذب عده‌ای خاص می‌انجامد.
کاش دستگاه حجیم آموزش‌وپرورش دولتی ما را آن توان، چه سخت افزاری و چه نرم‌افزاری، فراهم می‌بود تا به این وظایف ذاتی خود در تابستان‌ها نیز همت گمارَد؛ دریغ!
پویش همچو فرزندم به دنبال ارتقای پایگاه های تابستانه مدارس برای دانش آموزان می باشد.
