ضرورت انجام کار خیر و عام‌المنفعه
ضرورت انجام کار خیر و عام‌المنفعه
می‌توان از دو منظر شناخت، یکی از جنبه معنوی و عقیدتی و دوم از بعد روان‌شناسی و سلامت روان. زمانی که آبراهام مازلو، روان‌شناس مشهور برای طراحی هرم نیازهای انسانی مشغول مطالعه بود، دریافت که آدم‌های سعادتمند و موفق، لزوما کسانی نیستند که مدرک تحصیلی بالا یا ثروت دارند بلکه یکی از ویژگی‌های این افراد، مشارکت در فعالیت اجتماعی است.
به گزارش روابط عمومی پویش همچو فرزندم به نقل از کانال “یاری رسانان سبز”
جان پیلیاوین در قالب نظریه مبادله اجتماعی، یک نظریه پنج مرحله ای مطرح ساخته و معتقد است رفتار نوع دوستانه در فرآیند مراحل زیر شکل می گیرد :
– آگاهی از وضعیت اضطراری
– تحریک
– تفسیر علایم و برچسب زنی به تحریک
– محاسبه هزینه – پاداش
– تصمیم گیری برای رفتار نوعدوستانه
بر اساس این نظریه، رفتار نوع دوستانه پیش از هر چیز مستلزم آگاهی از وضعیت های اضطراری است. طبیعی است که ما فقط در صورتی می توانیم به دیگران کمک کنیم که بدانیم آنان واقعاً به کمک نیازمندند. دومین مرحله این مدل، تحریک هیجانی است. حالت های اضطراری به لحاظ فیزیولژیکی تحریک کننده اند. طبیعی است که تا فرد به لحاظ فیزیولژیکی تحریک نشده باشد، دست به هیچ اقدامی نخواهد زد. صرف تحریک، برای تصمیم گیری به مداخله یا عدم مداخله کفایت نمی کند و لازم است این تحریک، تفسیر گردد. چهارمین مرحله مدل, محاسبه هزینه – پاداش است که طی آن فرد به طور شناختی, هزینه ها و پاداش های مداخله یا عدم مداخله را بررسی می کند. افرادی که در روابط اجتماعی, تحلیل هزینه – پاداش مادی می کنند، کمتر تمایل به رفتار نوع دوستانه دارند چرا که رفتار نوع دوستانه معمولا با پاداش مادی همراه نیست. فرد با لحاظ کردن کلیه جوانب به مرحله پنجم، یعنی تصمیم گیری می رسد که رفتار نوعدوستانه انجام دهد یا نه.
پویش همچو فرزندم به دنبال تشویق دیگران به انجام کار خیر می باشد.
