فعالیتهای خیریه در ایران چه میزان مفید است؟
نقدی بر خیریهها در ایران
نوشته محمد رضا شعبانعلی
به گزارش روابط عمومی پویش همچو فرزندم به نقل از کانال”ایران من”
بازار کار خیر، به علت تعدد مراکز خیریه دارای ساختار بسیار غیرمتمرکز میباشد.کاش فعالیتهای خیریه در ایران تا حدی تجمیع میشد تا ما با تعداد کمتری موسسه، اما با ابعاد بزرگتر و قدرت بیشتر مواجه بودیم.
تکیه بر «نیت خیر» برای بنای یک «موسسهی خیریه» کافی نیست. موسسهی خیریه یک سازمان است. مثل هر سازمان دیگری استراتژی، بازاریابی، روابط عمومی، برندینگ میخواهد. ساختار سازمانی میخواهد. مدیریت ارتباط با مشتری میخواهد و دهها مورد دیگر. مواردی که باید بر اساس «علم» و نه با تکیه بر «نیت خیر» بنا شوند.
استراتژی تبلیغاتی نهادهای خیریه هم بعضاً رقت انگیز است. تصویر کودکان بدبخت و فلک زده، خانههای خراب، نگاههای ملتمس و … بهترین شیوهی تبلیغات نیست.
«اندوه فروختن» و «ترحم خریدن» ابزاری نیست که در بلندمدت دوام و قدرت داشته باشد.
کمکهای خیریه در ایران به سادهترین شکل ممکن است. همهی موسسات از شما «پول» میخواهند. تو گویی که تنها مشکل جامعه نبودن پول است. بسیاری از موسسات خیریه در ایران یک «گدایی سازمانیافته» را ترویج دادهاند.
نوعی گدایی که در آن، از افراد و سازمانها و موسسات، پول دریافت میشود تا در میان فقرا توزیع شود! این شیوه بد نیست. اما هرگز نمیتواند مولد باشد.