بانوان خیر
بانوان خیر
تا زمانی که زندگی خانواده را اداره می‌کرد، توفیق مدرسه‌سازی نیافت؛ اما با تلاشی که داشت، توانست پس‌اندازی کنار بگذارد و ملکی تهیه کند. مادر از بیماری خود آگاه بودند و می‌دانستند فرصت بسیاری ندارند؛ بنابراین به‌سرعت زمینی با پس‌انداز خود تهیه کردند.
متأسفانه تا پایان روزهای پایانی عمرشان به خودشان وفا نکرد؛ اما با وقف این ملک در راه احداث مدرسه، صدقه جاریه‌ای برای ایشان و ما شد.احساس می‌کنم مادرم بین بال‌های فرشتگان و سبک‌بال است
به گزارش روابط عمومی پویش #همچو_فرزندم به نقل از کانال “ایران من”درحالی داستان زندگی مادرش را تعریف می‌کند که مدت کوتاهی است داغ‌دار او شده است؛ اما با آرامشی خاص می‌گوید گویی مادرش را بین بال‌های فرشتگان، آرام و سبک‌بال می‌بیند.
خانم یعقوبیان می‌گوید: «هدف مرحومه ملکی از این کار به گفته خودشان این بود که شاید بر روی این زمین کوچک نشود مدرسه‌ای کامل و بزرگ ساخت؛ اما همین که 2 تا 3 کلاس در این زمین ساخته شود و دانش آموزان بتوانند درآن تحصیل کنند، مرا خوشحال و راضی می‌کند.»
دیدن افراد پول‌داری که کار خیر نمی‌کنند، برایم عجیب است
خود بنده دبیر هستم و 28 سال تدریس انجام داده‌ام؛ تمام مشکلات ازجمله مدارس دو و حتی سه‌شیفته را لمس کرده ام. خیلی برایم عجیب است که برخی افراد پول هنگفتی دارند و دلشان نمی‌آید به‌اندازه یک آجر در کار خیر مدرسه‌سازی سهیم باشند.
او با اطمینان هرچه تمام‌تر می‌گوید: «به‌عنوان یک معلم توصیه می‌کنم هرچه در دنیا مال و اموال جمع کنیم و داشته باشیم، سرانجام روزی آن را ترک خواهیم کرد و هیچ‌گاه نمی‌توانیم با خود ببریم و این مسئله‌ای عینی و به‌یقین‌رسیده برای همه ماست؛ چه بهتر اینکه به قول سعدی، نام نیکی از ما به یادگار بماند و در جایی برای سالیان سال ثبت شود؛ وگرنه از ثروت قارون که درتاریخ گفته و نوشته شده، نام نیکی باقی نمانده است.
به‌عنوان دبیر آموزش‌وپرورش و عضو کوچکی از جامعه از مردم می‌خواهم اگر می‌توانند و تا جایی که استطاعتش را دارند، در این کار سهیم باشند و مشارکت کنند.
خوشحالم که در این کار خیر سهیم شدم
ما اطمینان داریم اگر خیری در این قضیه باشد، بعد از مادرمان، قطعاً در آینده نصیب ما و فرزندان ما نیز خواهد شد و خوشحال هستیم که به این شکل در این کار خیر سهیم هستیم.
پویش همچو فرزندم امیدوار است به یاری شما مبادی ترک تحصیل را مسدود کنیم.