از انتشار کتاب رویکردهای آموزشی تا کتاب آموزش و پرورش انسانی نگر فراز و نشیب های بسیاری طی شد.

سوال متداول اکثر والدین این است که چگونه می توانیم به فرزندان خود بیاموزیم که از خود دفاع کنند و شجاعت داشته باشند؟ مثلاً اگر فرزندمان دائما تحت فشار همسالان است یا اسباب بازی هایش را از او می گیرند، چکار باید بکنیم؟ در اینجا راهکارهایی برای آموزش دفاع از خود به کودکان آورده شده است که اولین آن، تقویت اعتماد بنفس کودک است.

ترس از رفتن به مدرسه یکی از ترسهای معمولی کودکان بوده که سبب ناراحتی و آزار والدین بوده و گاه به صورت وحشت و اضطراب به هنگام خروج از منزل ظاهر می شود.

در تربیت بچه‌ها حقیقتاً نقش خانواده بسیار مهم و تاثیرگذار است. کیفیت رفتار والدین با یکدیگر و با دیگر اعضای خانواده، چگونگی برخورد آنها با نیازهای کودک و اطلاع از جنبه‌های مختلف رشد کودک بسیار مهم و حائز اهمیت است. به عنوان مثال اگر ندانند که در یک سن خاص، لجبازی بچه جنبه طبیعی دارد و مرتباً با او مقابله کنند روحیه مقابله و پرخاش در بچه شکل می‌گیرد. والدین باید بدانند که هر نوع رفتار کودک در هر مقطع سنی عادی است مگر آنکه در حد افراط باشد که در این صورت نیاز به توجه جدی خواهد داشت.

می‌توان از دو منظر شناخت، یکی از جنبه معنوی و عقیدتی و دوم از بعد روان‌شناسی و سلامت روان. زمانی که آبراهام مازلو، روان‌شناس مشهور برای طراحی هرم نیازهای انسانی مشغول مطالعه بود، دریافت که آدم‌های سعادتمند و موفق، لزوما کسانی نیستند که مدرک تحصیلی بالا یا ثروت دارند بلکه یکی از ویژگی‌های این افراد، مشارکت در فعالیت اجتماعی است.

در عصر حاضر که با افزایش جمعیت، جوامع و سازمان ها به سرعت در حال گسترش و پیشرفت هستند و در پی آن پیچیدگی آن ها نیز رو به فزونی است، کارآفرینی در یک تعامل چند سویه یعنی هی در ایجاد اشتغال، هم در مفهوم ایجاد تحول از نوآوری ها و بهبود فرآیند ها و هم به عنوان عامل کلیدی در رشد و توسعه اقتصادی، به شدت مورد نیازاست.

محمد رحیم متقی ایروانی (۱۲۹۹ – بهمن ۱۳۸۴) کارآفرین و سرمایه‌ دار ایرانی، و بنیانگذار کفش ملی بود.

رشدیه را به سبب تاسیس مدارس ابتدایی در ایران، به این نام می‌خواندند، زیرا در استانبول نام مدارس ابتدایی، رشدی بود.

اما ایجاد استرس و فشار بیشتر نه تنها بر دانش آموزان چیزی را درست نمیکند بلکه فزاینده استرس و اضطرابی دیگر خواهد بود.

سفیر آرزوهای دختران بازمانده از تحصیل